'k Bin vorige week naor de groate stad geweest. Da komt, onze kenariepiet had ut afgepikt en nou wou de vrouw persé un nieuwe. Mense, ze hee wat afgejankt toen ze Kobus 's morgens vond mee z'n pootjes omhoog op de bojem van z'n kooitje. Ik zee nog, Aal, zee ik, leg nou niet te jeremiejeere, ut beest het un prachtig leven gehad en an alles komt nou eenmaal un end. Nou, da had ik natuurlijk nooit nie moge zegge. Ik wier veur alles uitgescholde wat maor mooi en lelik was en ze kwam pas tot bedaore toen ik 'r beloofd had da'k naor de stad zou gaon om un nieuwe te kope. Eerst hebbe we nog un uitvaart gehouwe veur Kobus. Ik had un sigaorekissie opgedoken om Kobus in te legge, maor om ut deksel dicht te krijge, most ik Kobus een beetje plat duwe. Nou da wilde de vrouw netuurlijk nie hebbe. Dan kreeg tie ut benauwd zee ze. Toen heit ze de koektrommel snel leeggevrete en toen hebbe we Kobus daar maar ingedaon. We hebben um begraove in de moestuin. Hij leit tussen de peterselie en de winterpeen. De vrouw wou d'r ok nog een kruisie bijzette, maor dat heb ik tege weten te houwe. Kijk, da gaot mijn te ver. 't Is per slot maor un dood vogeltje en meer nie.
Nou mot u nie denke dat ik geen vogelliefhebber zou zijn hoor. Nee, ik bin gek op vogels: kippen, ganze, eende, bin ik dol op! Veural as ze gebraaie benne mee echte boter. Nee, mien vrouw is anders; die eet geen vogels. Da vindt ze zielig. Varken of koei da maakt 'r nie uit, biefstuk of karbonaai, da vreet ze grif op. Maar vogels,... nee. Zelfs een blinde vink mot ze nie.
Affijn, toen we Kobus gepoot hadde, ben ik 's middags gelijk naor de stad gereeje. Ik kon meeraie met Cor van Drutten, die most naor d'n dokter in de stad. Cor hait zo'n last van winde. Nou, Cor aigelijk nie zo zeer, maor de mense om hem heen, zal 'k maor zegge. Onze dokter had teuge Cor gezait: "Nou Cor, ga daor maor mee naar de stadse dokter, want van da luchie van jou heb ik m'n neus wel vol". Nou, wij mee d'n sjees naor de stad. En 't is waor hoor. Nondeknetter wa kan die Cor rufte! Zelfs de vliege dorsten nie in de buurt te komme. En 't schoot nie op he. Da peerd van Corre da liep ok zo raar. Ik vraog an Cor: "Hé, Cor is da peerd van jou soms kreupel?" "Nee," zeit Cor, "'t beest prebeert onder 't lope met z'n ene veurpoot ok nog ze neus dicht te knaipe.
Te lange leste binnen we toch in de stad angekomme en na lang zoeke vonde we ok nog die dokter. Cor ging naor binne en ik zou op de sjees passe. Na een hallef uurtje of zo kwam Cor weer naor buite en ik vroeg netuurlijk wat de dokter had gezeid. "Nou", zeit Cor, "ik most me eerst in laote skrijve bij 'n bloedmooie meid en toen wier ik binne geroepe. Die dokter zeit: "Klee je maor uit", en ik dat doen hè, achter zo'n kamerscherrempie. Staan ik veur die dokter, zegt ie: "Je mot je sokke ok uitdoen". Ik zeg: "Die heb ik al uit." Zegt die dokter: "Dan mag je je poten wel is wassen". Toen zee ik: "Ja, dat heb onze dokter ok al gezeit, maor ik denk, ik vraag 't toch ok nog eens an een specialist". Affijn, veur z'n winderigheid had Cor een potje met pille meegekrege en un brieffie waarop stond wat ie allemaol wel en niet eten mag, dan zou het wel overgaan. Maar da brieffie heit Cor meteen verscheurd, want wat daor allemaol opstond, daar was ie ut helemaol nie mee eens.
Toen zijn we gaon zoeke naor een winkel waor ze kenariepiete verkopen. Da viel nog nie mee. We kwame deur un straot, nou da heb u vast nog nooit gezien! Daar zatte wel vogeltjes veur de raome, maar da waren zeker geen kenariepiete! Dat ware meer roodborssies! Cor zee: "Da binne dames van lichte zede". Ik zeg: "Wat binne dat Cor?" Hij zee: "Dat binne dames, daar ken je tege betaling van un meier mee hopse".
Nou, zoveul geld had ik nie en ik most ok nog een kenariepiet kopen en ik denk ok nie dat de vrouw ut goed zou vinde. Ik zeg nog tege Cor: "De zake gaon dan zeker slecht, want die meide hebbe amper klere an der kont."
We reje nog wat straote door en werachtig, daar was un kanariepietewinkel. Wij naor binne. Nou mense, daor hadde ze toch un stuit vogels! En knijne, honde, katte, muize, ratte, visse, marremotte! Ik zeg nog tege Cor: "'t Lijkent de ark van Noach wel!"
Krek zijn we binne of daor begint zo'n grote papegaai te schreeuwe: "Stinkerd, stinkerd!" Ik zeg tege Cor: "Kaik, die ken nie alleen praote, ruike ken ie ok". Cor vond dat wel wat zo'n papegaai. Hij zee: " Da vind ik nou mooi Knelis, zo'n beest met van die mooie rooie vere en zo. Maor as ik er een nam, dan zou die niet motte kenne praote, want de vrouw maokt al herrie genog. Toen kwam der een slungel op ons af mee zo'n ziekefonsbrilletje en die vroeg an Cor of ie hem kon hellepe. "Nee", zee Cor, "ik ben al bij de dokter geweest en ik heb al pille gehad". Toe zee die dunne dat ie verkoper was in de winkel en of we messchien wat zochte. Toen zee Cor: "Heb ie ok papegaaie die nie kenne praote?" Nou, die had ie wel. Hij nam ons mee naor un prachtige vogel en hij zee: "Deze kost duizend gulde". "Duizend gulde!", zee Cor, "veur 'n papegaai die nie ken praote?" Nee, maar 't was een heel bizondere papegaai, vertelde die vent, want hij kon vierkante eieren legge. "En hij kan nie praote?", vroeg Cor noggereens. "Nee, hij ken alleen maor "au" zegge", zee de slungel. Affijn, Cor zag toch maor van de koop af en we vertelde dat we eigenlijk voor un kenariepiet kwamme.
We ginge naor achter in de winkel en daor stond een hele ris mee kooien, vol mee van alle soorte vogels: rooie, groene, gespikkelde, alle kleure van de regenboog. We keke onze oge uit. In een van die kooitjes was een vogeltje an 't gewichtheffe mee hele kleine haltertjes. "Da's een mannetjesputter", zee die vent. Hij liep door en wees naor een hele grote kooi. "En dit benne de kenaries", zee die. Nou ze zette tegenswoordig ok maor van alles in de winkel as verkoper. We stinge veur een kooi mee allerlei gekleurde vogeltjes: rooie, oranje, gele, witte, groene. Ik zeg teuge die vent: "Nou veul verstand heb ie d'r nie van. Die gele, dat binne kenaries." Nou bleef dat eigewijze stuk vrete bewere dat die andere ok kenaries ware, dus ik zeg: "Goed jochie, maor Kobus was geel en ik hoef nie met wat anders thuis te komme". Hij zegt: "Wil u een man of een pop." "Een man netuurlijk", zee ik, "want hij mot wel zinge." "Waorom kenne eigelijk alleen de manne maor zinge", vraogt Cor. Zegt die dunne: "De vrouwtjes hebbe geen rede om te zinge, de mannetjes wel". "O", zeit Cor, "dan is ut in de vogeltjeswereld net omgekeerd as in de mensewereld".
Affijn, wij mee onze snufferd veur 't gaos en een nieuwe Kobus uitzoeke. Cor wijst naor een triestig vogeltje, dat ruiperig op ze stokkie zit en zegt: "Die mot je niet neme Knelis, die zingt alleen maor smartlappe." We krege een mooie, pronte vogel op 't oog en we zeeje tegen die slungel dat ie die maor veur ons most vange. Hij mee un netje dat hok in tusse al die zenuwbeeste en maor visse. Tot twee keer toe had ie de verkeerde, maor na un kwartiertje hengele had ie toch Kobus Twee te pakke. Toen ie uit de kooi stapte was ie net zelf un kenariepiet, een hele lange dunne dan, want hij zat onder de vere. Kobus Twee werd keurig in un doossie gestopt en toen moeste we afrekene. Nou, je schrikt je wel een slag in de rondte as ie hoort wat ze veur zo'n vogeltje durreve vraoge! Ik zeg nog: "Nou, un kip is goeiekoper en d'r zit veul meer an".
Op de terugweg zijn we toch nog effe deur dat andere straotje gereje. Kolere, wat 'n moois. En as ie dan bedenkt wat er thuis op je te wachte zit. Affijn, me vader zee altijd: "Je mag gerust trek krijge onderweg, as ie maar thuis komt ete." Maor dit lekkers stond niet op Cor ze brieffie!
't Doossie met de kenariepiet had ik tusse ons in op de bok gezet..... en dat had ik niet motte doen. Toen we thuis kwamme en ik 't doossie ope dee, lag Kobus Twee met gestrekte pootjes en een blauwe kop op ze rug. "Ach, 't arreme beessie", zee Aal, "maar hoe komt ie nou an die blauwe kop?" Ik wist 't wel. 't Beessie had netuurlijk de hele terugreis ze adem ingehouwe.
Ik heb een tweede gat gegrave tusse de peterselie en de winterpeen. Volgende week ga ik weer naor de stad om un Kobus nommer Drie te kope, maor nie met Cor. Nee, Aal wil mee.........
Toch jammer.
Toch jammer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten