De tuinman en de dood

Een Perzisch Edelman:

• Van morgen ijlt mijn tuinman, wit van schrik,
• Mijn woning in: “Heer, Heer, één ogenblik!
• Ginds, in de rooshof, snoeide ik loot na loot,
• Toen keek ik achter mij. Daar stond de Dood.
• Ik schrok, en haastte mij langs de andere kant,
• Maar zag nog juist de dreiging van zijn hand.
• Meester, uw paard, en laat mij spoorslags gaan,
• Voor de avond nog bereik ik Ispahaan!”—
•  
• Van middag (lang reeds was hij heengespoed)
• Heb ik in ’t cederpark de Dood ontmoet.
• “Waarom,” zo vraag ik, want hij wacht en zwijgt,
• “Hebt gij van morgen vroeg mijn knecht gedreigd?”
• Glimlachend antwoordt hij: “Geen dreiging was ’t,
• Waarvoor uw tuinman vlood. Ik was verrast,
• Toen ’k ’s morgens hier nog stil aan ’t werk zag staan,
• Die ’k ’s avonds halen moest in Ispahaan.

---------------------------------------------------
uit: Verzameld Werk van P.N. van Eyck (1887-1954)